“Zijn woord wil deze wereld omgekeerd”

Soms breekt het woord vanuit de wolk
boven op de berg.
Geen hut of tent om lang te blijven:
beneden wordt op jou gewacht. 

Soms vlamt het woord op in een struik,
het vuur van ‘Ik die altijd is’:
er wachten mensen op bevrijding.

Soms hamert ook het woord:
geen tijd voor zinloos vragen,
pak je eigen leven vast.

Soms groeit het woord in de woestijn:
geen macht of eigenwaan zoek ik
maar wel de heelheid van de mensen. 

Soms ligt het woord in open armen:
nu is terug het kind, het schaap
dat eens verloren was.

Soms wordt het woord geschreven,
een vinger in het zand,
zo dwingend stil dat stenen liggen blijven
en wie dood moet, weerom leven kan. 

Soms klimmen woorden hemelhoog
en roepen koning, redder,
maar kort van stof
zijn de mantels op de grond 

Soms zijn de woorden stil en donker
de week met diepe dagen
tot aan de steen die openrolt
tot aan het volle licht, het leven.

“Zijn woord wil deze wereld omgekeerd”
woord
en
wereld,
om te vieren.

Het is Pasen,

Veertig dagen lang zijn we op weg geweest naar deze dag, vandaag wensen we mekaar: Zalig Pasen! Dat klinkt als een felicitatie om wat bereikt is.

Maar zoals Jezus zelf ons voorhoudt: Pasen is geen doel op zich, geen eindpunt, waarbij het enkel gaat om herinneringen.

Pasen is een hernieuwd begin, een opdracht om met hernieuwde moed de wereld tegemoet te treden.

We hebben de Veertigdagentijd beleefd met het vertrouwen in de boodschap van Jezus dat hij zou opstaan op de derde dag.

Nu vraagt hij ons om ook op te staan en datzelfde vertrouwen, datzelfde geloof te schenken aan onze naasten én aan onze nestelingen:

aan hen die we kennen en aan hen die we mogen leren kennen.

We hoorden het deze Vasten: “God wil de wereld omgekeerd”. Vandaag voegen we daar nog aan toe: “Verander de wereld, begin bij jezelf.”

Het wordt Pasen,

telkens wanneer wij ons omkeren, niet van elkaar weg, maar naar mekaar toe.

Het wordt Pasen,

telkens wanneer je probeert een ander tegemoet te komen: wanneer je, ondanks je drukke bezigheden van alledag, tijd maakt om een ander op verhaal te laten komen.

Het wordt Pasen,

wanneer we niet langer zaken doen uit gewoonte, maar omdat we er echt in geloven.

Laten we dat geloof in onze nestelingen vandaag van hieruit meenemen en het delen met wie we nog tegenkomen.

Zo wordt het elke dag opnieuw weer een beetje Pasen. Dat wensen wij ieder van jullie van ganser harte toe.

Een Zalig Pasen, een blijvend Pasen.

Evangelie Lc 19, 28-40 + 41-44

Situering van de viering:

Vijf zondagen stonden Palestina, Senegal en Colombia centraal in onze vastenvieringen. Broederlijk delen wil elk jaar opnieuw met partners ter plaatse werken aan een rechtvaardig leven voor de plaatselijke bevolking. Een leven dat duurzaam, veilig en rechtvaardig is. Goed leven in de diepste betekenis van “goed”.

Vandaag binden we rechtvaardigheid en vrede aan elkaar. We hebben ook het vredeslicht van de advent hier vooraan gezet. Als band tussen wat de advent en vasten elk op hun domein van ons vragen. In wezen is het eenzelfde zorg. Dit licht is het kleine warme symbool van onontbeerlijke vrede. 

Maar, zul je zeggen, vandaag moeten we vieren rond de palmtak. We zullen vieren rond palmtak en licht, rond vrede en rechtvaardigheid, rond duurzaam groen, rond warm licht, rond duurzame vrede. Een verre herinnering aan Jezus’ tocht op het ezeltje terwijl de mensen riepen: “Hosanna, Vrede in de hemel!” Uitgeroepen op de drempel van de goede week. Uitgeroepen voor Jezus’ jammerklacht over Jeruzalem, als hij zegt: ik ben de vrede komen brengen, maar Jeruzalem heeft dat niet begrepen.

Voor Colombia, Senegal, Palestina, voor onze wereld gaan wij met palmtak en licht de vrede vieren.

Omdat vrede, dichtbij en ver, broos is, leggen we ons tastend streven ernaar in de barmhartigheid van God. We zegenen en bewaren deze takjes, een oud gebruik weliswaar maar een duurzame herinnering aan wat we vandaag vieren.